Συγχαίρουμε την μαθήτρια της Α’ Τάξης Χριστιά Ευανθία του Γεωργίου για τον έπαινο που της απονεμήθηκε από την κριτική επιτροπή του μαθητικού λογοτεχνικού διαγωνισμού της Μητρόπολης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου με θέμα “Ο άνθρωπος του Θεού και ο ‘μετάνθρωπος’ της τεχνητής νοημοσύνης“.
Η απονομή των βραβείων έγινε την παραμονή της εορτής των Τριών Ιεραρχών, 29 Ιανουαρίου 2024, μετά τον πανηγυρικό εσπερινό στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Δημητρίου στην Ναύπακτο, παρουσία του Μητροπολίτη Ιεροθέου, του προϊσταμένου της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αιτωλ/νίας κ. Χρήστου Καζαντζή, των Διευθυντών όλων των μονάδων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και πλήθους κόσμου.
Ο Σύλλογος Διδασκόντων εύχεται στη μαθήτρια Χριστιά Ευανθία να έχει πάντα επιτυχίες, στοχεύοντας πάντα ψηλότερα!
Το ποίημα:
Ένα ρομπότ είμαι κι εγώ!…
Ο κόσμος γυρίζει… μ’ ένα κουμπί…
Ο άνθρωπος τώρα πια… μια μηχανή
Τη ζωή πλέον τα ρομπότ μας τη ρυθμίζουν
Και για μας άλλοι αποφασίζουν…
Ένα ρομπότ είμαι κι εγώ…
Δεν προλαβαίνω να σκεφτώ… μα ούτε και να ονειρευτώ
Το κάνουν άλλοι για μένα… και πρίνε από εμένα!
Και με πείσανε πως είναι τ’ όνειρο δικό μου
Και πως όλα γίνονται για το καλό μου(!)
Ιδέες δανεικές, φιλίες εικονικές… ευθύνες υπερβολικές…
Οι αποφάσεις ειλημμένες κι οι μέρες μου πια …χαμένες!
Και ποιος θα μου καλύψει το κενό… από που μπορώ να κρατηθώ;…
Από μια συσκευή, εξαρτημένη όλη μου η ζωή… -μια κάποια λύση είναι κι αυτή-
Σε μια οθόνη στο κινητό… μια υπενθύμιση κι αυτό:
να κλάψω…, να γελάσω…, να χαρώ…, να παίξω…, να ξεκουραστώ…
…μια μηχανή είμαι κι εγώ… Και ζω χωρίς να ζω! Και το παιδί το χάνω…
Και ξέχασα, Θέ μου, πως υπάρχεις… πως μπορείς όλα να τ’ αλλάξεις
Πως μ’ έπλασες να γίνω άνθρωπος… κι εγώ κατάντησα …μετάνθρωπος!
Και πως μόνο Εσύ μπορείς απ’ τ’ αδιέξοδο όλους να μας βγάλεις
Με αγάπη, φρόνηση και υπομονή τις καρδιές μας να ζεστάνεις!
γιατί είσαι Εσύ η γιατρειά στα δικά μας κέρινα φτερά…
